Jeden obraz. Jedna emocja. Cztery opowieści.

Podczas warsztatów, gdy pracowałyśmy z emocją beznadziei, pojawił się jeden wspólny obraz: sukienka.

Piękna, dziewczęca, odświętna, z falbankami…

Zapytałam uczestniczki, z czym im się kojarzy ten symbol. Oto, co usłyszałam:

• „Nie pojawiła mi się sukienka, ale uczucie bycia niewystarczającą. Wystrojona, a i tak niezauważona przez matkę. Taka ładna – a bez wartości. Nie warto się starać, skoro to i tak nic nie znaczy.”
• „W sukieneczkach zawsze się przewracałam, miałam pozdzierane kolana. Nikt nie widział mojego bólu, tylko słyszałam: ‘Jaka z ciebie gapa’. Czułam się wtedy strasznie beznadziejna.”
• „Sukienka komunijna mojej kuzynki była piękniejsza niż moja. Czułam żal, bezradność i wstyd – wstyd, który towarzyszył mi potem przez całe życie. Wstyd, że jestem gorsza.”
• „Mama stroiła mnie w sukienki, a ja chciałam grać w piłkę i łazić po drzewach. Ale w sukience nie mogłam. Musiałam być taka, jaką mnie chciano.”

Cztery historie.

Jeden obraz: sukienka

Jedna emocja: beznadzieja.

Cztery zapisy w podświadomości:

• Nie warto się starać, bo to i tak nic nie znaczy, nie będzie zauważone.
• Jestem beznadziejna we wszystkim, co robię, i tak zostanę źle oceniona.
• Jestem gorsza, nie zasługuję. Wstydzę się siebie.
• Nie mogę robić tego, co kocham. Muszę być posłuszna i tłumić siebie.

A Ty?

Co symbolizuje Twoja „sukienka”?

Jaką prawdę o sobie w niej ukryłaś?

Czasem jeden symbol potrafi otworzyć drzwi do głębokiego uzdrowienia.